Η μετάβαση στη μεταβιομηχανική κοινωνία ή κοινωνία της πληροφορίας και γνώσης, όπως συνήθως ορίζεται, έχει ταυτιστεί με την εκρηκτική ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών της πληροφορίας και των επικοινωνιών (ΤΠΕ) και τις συνεπαγόμενες επιπτώσεις που αυτές επιφέρουν στην κοινωνία και στην εκπαίδευση. Ο ρυθμός ανάπτυξης των ΤΠΕ και η ταχύτητα εξάπλωσής τους σε όλες σχεδόν τις ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν πάρει εντυπωσιακές διαστάσεις στις μέρες μας. Πρόκειται για ένα επίτευγμα που έχει επιφέρει και συνεχίζει να επιφέρει καταλυτικές και κοσμογονικές αλλαγές στη μεταβιομηχανική κοινωνία που ζούμε. Η αλληλεπίδραση της τεχνολογίας με τον κοινωνικό χώρο είναι τέτοια που οι επιπτώσεις της στο περιβάλλον, την κοινωνία και το άτομο επεκτείνονται πέρα από τους άμεσους στόχους των τεχνολογικών καινοτομιών και των εφαρμογών τους (Μακράκης, 2005). Οι ΤΠΕ με τις όλο και αυξανόμενες δυνατότητές τους ως νοητικά/γνωσιακά εργαλεία και ως εργαλεία αποθήκευσης, επικοινωνίας, επεξεργασίας και πρόσβασης της πληροφορίας, έχουν ενισχύσει την άποψη ότι η άγνοια στις νέες τεχνολογίες θα καταστήσει τους ανθρώπους λειτουργικά αναλφάβητους. Με την ενσωμάτωση των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία διαγράφεται η δυνατότητα αλλά και η αναγκαιότητα αλλαγής του ρόλου του εκπαιδευτικού (Μακράκης, 2001αβ, Makrakis, 2008). Το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό στη σημερινή συγκυρία για τα εκπαιδευτικά πράγματα και δρώμενα, λαμβάνοντας υπόψη τις παρακάτω διαπιστώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου